Wie is de chef?

Zo af en toe moet je jezelf eens lekker verwennen. De één gaat naar een beautyfarm, de ander gaat naar de rosse buurt, en ik ga lekker uit eten.
Op aanraden van mijn zusje is de keus gevallen op het hippe Mochi. Dit Japans georiënteerde restaurant zit in het leuke gedeelte van Den Haag, namelijk achter de Denneweg in de Hooistraat. Leuk detail is dat de chef Patrick Buyze diezelfde week fungeerde in het programma ‘Wie is de chef’.
Partners in crime zijn mijn vriendin, zusje en oom. Alle vier vervent liefhebbers van eten en niet vies van een alcoholische versnapering. Ondergetekende lust ook wel een borreltje, maar heeft zich opgeofferd als Bob en moet dus rustig aan doen.
Na vriendelijk verwelkomt te zijn door één van de bevallige dames, schuiven we aan. De wasabi-nootjes die voorgeschoteld worden, zijn niet te versmaden. De eerste bite is lekker pittig en de nasmaak lekker mild. We kiezen voor het verrassingsmenu, waarbij de chef gerechten bereidt die niet op de kaart staan en op een tapasachtige wijze worden opgediend.
Vooral de frikandel speciaal van koraalvis met Thaise curry en de verschillende bereidingswijzen van de gamba’s zorgden voor een gigantische smaakexplosie.
Wat ook heel lekker smaakte, was de – ik durf het bijna niet te zeggen – Foie gras. Het smelt werkelijk waar op je tong en ik troost me maar met de gedachte dat er ook restaurants zijn die diervriendelijke ganzenlever serveren.
Voor € 260 heb ik een geweldige avond gehad, die zeker in mijn topdrie van favoriete restaurants is binnengekomen. Wie is de chef? Voor mij is dat Patrick Buyze.

Bekijk hier de aflevering van 'Wie is de chef' waarbij resturant Mochi te zien is.

http://www.rtl.nl/components/huistuinkeuken/wieisdechef/miMedia/2008/week45/di18.196630.public.Wie_Is_De_Chef_s2_a52.xml

Voor de gerechten en prijzen kun je terecht op www.mochirestaurant.com

Kunst met een grote K

Als je een willekeurig iemand vraagt om een sportwagen op te noemen, zijn de geijkte antwoorden Porsche en Ferrari.
Toch zijn er ook andere merken die fantastische auto’s produceren, waarvan Aston Martin één van mijn favorieten is.
Toen ik een jaar geleden hoorde dat mijn oom er één had besteld, verscheen er – niet verwonderlijk – een glimlach van oor tot oor op mijn gezicht. Eén ‘probleem’ is echter dat de Aston Martin met de hand gemaakt wordt en een wachttijd van een jaar geen uitzondering is. Zo ook bij de ‘Aston’ van mijn oom. Maar ja, voorpret is de beste pret, toch?
Afgelopen zaterdag was het dan zover. Nietsvermoedend zat ik bij mijn ouders op de bank, toen ik een oorverdovend, onheilspellend geluid hoorde dat maar één ding kon betekenen: Hij is er!!
Buiten aangekomen valt mijn mond bijna open. Krachtige en elegante lijnen maken van deze auto – in mijn ogen – één van de begeerlijkste auto’s van dit moment en het interieur is helemaal een kunstwerk. Prachtige zetels en een klokkenwerk dat ontworpen lijkt door de vooraanstaande horlogefabrikanten uit Zwitserland. Maar het mooiste van alles is het geluid dat uit de uitlaatpijpen komt. Tot de vierduizend toeren per minuut klinkt hij nog vrij beschaafd. Maar als dit toerental eenmaal gepasseerd is, komt er een geluid uit de uitlaat, dat als muziek in de oren klinkt van liefhebbers.
Uiteraard mag ik ook een rondje mee en stap – ook al ben ik een hoop gewend als autojournalist – diep onder de indruk uit.
Geniet mee van dit kunstwerk op wielen en vergeet niet de volumeknop van je speakers op max. te zetten.

Eéntje voor de geschiedenisboeken

Afgelopen week werd er geschiedenis geschreven met de eerste donkere president van de Verenigde Staten. Wat mij echter veel meer bezighield, was of er geschiedenis geschreven ging worden door de eerste donkere Formule1-coureur: Lewis Hamilton.
Ik zal jullie niet vermoeien met een heel relaas over het seizoensverloop, maar deze laatste race in het Formule1-kampioenschap had de meest bizarre ontknoping ooit.
Twee coureurs maakten nog kans op de titel, namelijk de Engelse Lewis Hamilton en de Braziliaan Félipe Massa.
Hamilton stond zeven punten voor op de Braziliaan en dat betekende dat een vijfde plek genoeg was, als Félipe Massa op z’n thuiscircuit met de overwinning aan de haal zou gaan.
Hamilton ligt in de eindfase 5e en Massa staat op kop, totdat het plotseling begint te regenen. Het onderstaande filmpje illustreert de bizarre ontknoping.

Woorden schieten tekort

Tot een jaar geleden kon ik mij niet voorstellen dat het hebben van een kind zo iets speciaals was.
Bij het horen van verhalen van bekenden,vrienden en familie had ik altijd zoiets van: 'Tja, het zal wel. Ik moet het allemaal maar zien. Zo bijzonder kan dat toch allemaal niet zijn'.
Totdat ik op 19 december om half 12 's avonds mijn kleine Ashley voor het eerst in mijn armen had. Ik kan wel lovend gaan praten over hoe leuk ze wel niet is en wat voor popje het is, maar kijk naar de foto en het filmpje. Dat zegt toch genoeg?

(W)heels on 7

Vorige week maandag was de eerste aflevering van een nieuw autoprogramma: Wheels on 7. Aardig, maar niet echt vernieuwend. Wat wel leuk was, was een item over de lifehammer. Je weet wel, zo'n hamertje waarvan ze zeggen dat je je autoraam met een één tik aan gruzelementen slaat. Eerst probeerde de presentator het met zijn vuist. En waarempel, na een aantal keer beuken en flinke pijn aan z'n hand, ging hij dan eindelijk door. Met de lifehammer bleek het helemaal een fluitje van een cent.
Gisteravond omstreeks 22:00 was mijn autoraam het proefkonijn. Alleen was dit geen test, maar martelneigingopwekkend vandalisme. Gealarmeerd door de benedenbuurman van mijn beste vriend - waarbij ik op bezoek was - stond ik beteuterd bij de kapotgeslagen ruit. Helemaal erg was dat de zijruit van de auto voor mij ook het loodje had gelegd. Je zou ze toch het liefst ophangen aan hun b.......! Sallaint detail was dat het niet mijn auto betrof, maar die van mijn vader. En die zat op dat moment in de Royal Albert Hall in London te 'genieten' van de bejaarde Moody Blues die Nights in White satin voor de miljoenste keer speelden. Maar goed, even terugkomend op de gesneuvelde autoruit. Politie gebeld, verklaring afgelegd en meteen de 24uurs-service van CarGlass gebeld (heeft toch wel z'n voordelen zo'n leasebak) en om 00:30 lag ik in mijn bed. Ik heb de klok nog op 01:00 zien springen omdat ik de nacht niet kon vatten. Want wat voor idioot slaat niet één, maar twee autoruiten kapot zonder iets weg te nemen. Als je het doet, doe het dan goed ;-)
Eigenlijk zou ik autofabrikanten een brief moeten schrijven om nog sterkere autoruiten te fabriceren. Laat die gasten maar lekker hun handen breken als ze een ruit proberen in te tikken. Nu hoor ik jullie al denken: "is dat niet gevaarlijk voor jezelf dan, wanneer je bekneld zit?" Nee, want door de puntvorm van de hamer onstaat er zoveel kracht op een kleine oppervlakte dat die ruit toch wel breekt. Vergelijkbaar met de vrouw en de stilettohakken die op je teen gaat steen. Dat veroorzaakt meer pijn en schade dan een olifant die met zo'n enorme poten op je voet gaat staan.
Misschien een idee voor een nieuw programma: Heels on 7. Met de dader als proefkonijn......

Bekijk hier de video van de lifehammer tijdens het programma (W)heels on 7

http://www.rtl.nl/components/automotor/wheels/miMedia/2008/week40/ma_wo7-1_dangerous_dre.avi_plain.xml

FIArrari

Racen. Dat is wat iedere coureur het liefst doet en zelf meent daar de beste in te zijn, cq. te worden. Maar wat nou als je niet MAG racen van de wedstrijdorganisatie?
Jullie weten natuurlijk allemaal *kuch* waar ik het over heb?
Het overkwam - in mijn ogen - het grootste talent uit de Formule 1 sinds de legendarische Jim Clark. Deze man/jongen heet Lewis Hamilton, is de eerste negeroide coureur uit de Formule 1-geschiedenis en verbaasde vorig jaar vriend en vijand, door in zijn debuutjaar op 1 punt na wereldkampioen te worden. Diegene die hem de titel in de laatste race afpakte was The Iceman: Kimi Raikkonen.
Het toeval wil dat het bovenstaande 'race-incident' zich met Kimi Raikkonen (Ferrari) afspeelde. Volgens de wedstrijdleiding (FIA) heeft hij op onreglementaire wijze ingehaald ,omdat hij voordeel zou hebben gehad bij het afsteken van de chicane; de bocht voor zijn inhaalactie. Mijns inziens kon hij niet anders en gaf hij zijn plaats fair, maar minimaal, terug. Erg pro-Ferrari. FIArrari dus. Enfin, oordeel zelf aan de hand van onderstaande video